Czy tak jak my, jesteście już po urlopach? A może planujecie? Pewnie większość z Was zaplanowane dni wolne ma dopiero przed sobą.. Jedziecie sami, z przyjaciółmi, z rodziną, z dziećmi? No właśnie.. z dziećmi. Często słyszę, że kiedy pojawia się na świecie takie małe Cudo, to wszystko się zmienia. Przychodzą obowiązki, nowe role i strach. Strach przed podróżą poza polskie morze i wakacjami u jednych albo u drugich dziadków. Ale chwila.. czy tak musi być?? Nie wiem, jak bardzo się zmienię, jak bardzo mój światopogląd się zmieni, ale kiedyś, gdy już będę matką, gdy zostaniemy rodzicami, to chcemy tak, jak Oni – Marta i Paweł, nasi przyjaciele.
Poznajcie więc Martę, żeńską część naszego wyjazdowego składu i przede wszystkim mamę Leona. Najpierw była zszokowana Indiami, rok później, gdy była w piątym miesiącu ciąży, przejechała z nami na motorze cały Wietnam. Z półrocznym Leonem zwiedzała uroki północnej Chorwacji, a teraz, z niespełna dwulatkiem spędziła miesiąc w Tajlandii.
Jeśli się więc zastanawiacie, czy jechać z dzieckiem/ dziećmi w podróż do innego kraju, na inny kontynent, zapraszam. Materiał idealny dla Was! 🙂
Nitki w drodze: Byłaś w piątym miesiącu ciąży, gdy wybraliście się w miesięczną podróż do Wietnamu i to jeszcze motorem. W tym roku była Tajlandia, już z dzieckiem. Jak to jest więc podróżować z takim maleństwem?
Marta: Na pewno nie jest tak łatwo, jak bez dziecka. Trzeba się troszeczkę bardziej przygotować na samą podróż – zarezerwować pierwsze noclegi, bo jednak gdy jeździliśmy sami było bardzo spontanicznie, byliśmy bardzo niezorganizowani, a teraz trochę tej organizacji potrzeba. Sami nie wiedzieliśmy jak to będzie, bo pierwszy raz wybraliśmy się w taką długą podróż we trójkę. To był pierwszy lot Leona i właściwie nie wiedzieliśmy, jak on zareaguje. Jesteśmy z niego bardzo dumni, bo przetrwał to naprawdę super, nie był w żaden sposób marudny i nie było to kłopotliwe. Biorąc pod uwagę fakt, że dziecko jest z nami, nie możemy planować tak dużo. Trzeba się zastanowić, ile miejsc chce się odwiedzić i postanowić, aby troszeczkę dłużej pozostać w jednym miejscu, bo wiadomo – przemieszczanie się to jest to, co najbardziej dziecko męczy. Mimo to, podróżowanie z dzieckiem jest naprawdę przyjemne, uczy zupełnie innego postrzegania świata.
Nitki w drodze: Czego Was nauczyła ta podróż?
Marta: Przede wszystkim cierpliwości, ale też tego, że będąc dorosłymi, jesteśmy czasami uprzedzeni do pewnych rzeczy, a dziecko bierze świat takim, jakim jest, co było widać np. w sytuacji, jak Leon jadł robaki w Bangkoku. Sami nigdy byśmy się na to nie zdecydowali, a dla Leona nie było to nawet obrzydliwe. Po prostu był przekonany, że je frytki i podchodził do tego bardzo swobodnie. Podróżowanie z dzieckiem uczy także tego, że cieszą małe rzeczy. Nie jest ważne, by zobaczyć jak najwięcej zabytków w danym kraju, ale ważne jest, by czerpać z tego czasu spędzonego wspólnie każdą chwilę. Chwile spędzone na plaży, zbieranie muszelek, budowanie zamków z piasku. To jest wielka frajda!
Nitki w drodze: Powiedziałaś, że Leon jadł robaki. Mnie to nie dziwi, bo widziałam, jak mu smakowały, ale Czytelników pewnie tak 🙂 Nie miałaś obaw przed zmianą jedzenia, nawyków żywieniowych Leona?
Marta: Obawy były wielkie, bo Leon jest dzieckiem, które je stosunkowo mało, ale z drugiej strony je praktycznie wszystko. Obawialiśmy się sytuacji, gdy zje coś nieświeżego. Staraliśmy się więc zachować podstawową higienę przed posiłkami, czyli dezynfekcję rąk i sami ocenialiśmy, czy coś jest świeże, czy też nie. Poza tym, podczas tegorocznej podróży do Tajlandii, Leon był jeszcze dzieckiem karmionym piersią. Przed wyjazdem podjęliśmy jednak decyzję, że nie będziemy go odzwyczajać, ponieważ z doświadczenia wiemy, że w momencie, kiedy pojawiły się u niego problemy żołądkowe, to mleko matki było jedynym pokarmem, które chciał przyjąć. W Tajlandii, o dziwo, Leoś zaczął jeść więcej i miał większy apetyt. Staraliśmy się uważać na to, co jadł, by nie było bardzo ostre. Mimo to, próbował praktycznie wszystkiego. Na szczęście nic mu nie zaszkodziło i wydawał się szczęśliwym, najedzonym dzieckiem.
Nitki w drodze: A co z innymi obawami? Odnośnie bezpieczeństwa w podróży? Przemieszczania się?
Marta: Główną obawą był lot samolotem. Wiele razy podróżowaliśmy z dzieckiem samochodem i wiedzieliśmy, że potrafi zająć się sobą przez 2 godziny, ale później trzeba go zabawiać. Na szczęście byliśmy większą grupą, więc to obciążenie spadało na więcej osób 🙂 Inne obawy, to inny klimat, pytania, czy zęby nie będą mu wychodziły, czy nie dostanie gorączki, czyli te związane ze zdrowiem. Musieliśmy się więc przygotować w większym zakresie „lekowym”. Jeśli chodzi o dodatkowe szczepienia, to po konsultacji z lekarzem, zdecydowaliśmy, że zaszczepimy go tylko przeciw WZW A, bo pozostałe szczepienia dostawał wg kalendarza szczepień i to było na tę chwilę wystarczające. Obaw przed malarią raczej nie mieliśmy, bowiem Tajlandia, mimo że jest krajem egzotycznym, to nie jest krajem mocno niebezpiecznym. Trzeba było zachować pewne środki ostrożności. Dziecko musiało być posmarowane środkiem przeciw komarom, moskitiera także była wskazana.
Nitki w drodze: Czy braliście dodatkowy bagaż dla dziecka? Słoiczki z jedzeniem, pampersy?
Marta: Leon nie je jedzenia ze słoiczków, więc zdani byliśmy na tajskie jedzenie. Pampersy owszem, mieliśmy ze sobą, podobnie jak chusteczki nawilżające. W Tajlandii pieluchy są drogie. Co prawda w sieci 7-eleven można je dostać, ale to nie są pampersy, więc jeżeli dziecko może alergicznie reagować na inne pieluchy, to warto zabrać ze sobą te odpowiednie. Zabrałam też więcej ubrań, żeby ich nie prać, do tego kilka niewielkich zabawek.
Nitki w drodze: Inne gadżety polecane w podróży?
Marta: Zdecydowanie iPad! W samolocie i pociągu niezastąpiony. Ponadto, różnego rodzaju książeczki i postaci z Lego. Sprawdził się też wózek, który typowym wózkiem nie jest, bo z takim dawno się już rozstaliśmy. Linie lotnicze dopuszczają zabrać ze sobą wózek dla dziecka, dlatego wybraliśmy jakąś alternatywę. Na początku chcieliśmy zabrać chustę lub nosidełko, bo do tego Leon był przyzwyczajony, ale noszenie dziecka na dłuższą metę nie byłoby dobrym pomysłem. Znaleźliśmy bardzo fajny wózek – Ulfbo. Dosyć ciężki, ale pakowny i bardzo przydatny, bo zamiast Leona często woziliśmy na nim nasze bagaże, albo i siebie nawzajem:)
Nitki w drodze: Jak z Waszym czasem w podróży? Wcześniej w dwie osoby, teraz całą rodziną? Czym się różni takie podróżowanie we dwoje od podróżowania z dzieckiem?
Marta: Tak, jak powiedziałam na początku, potrzebna nam była teraz większa organizacja. Musieliśmy też z niektórych rzeczy zrezygnować, np. z całodniowego snorkellingu, czy też trekkingu po dżungli, a przestawić się na dłuższy odpoczynek i relaks np. na plaży, bo tam Leon był w swoim żywiole. Jeśli chcieliśmy mieć trochę czasu tylko dla siebie, to mieliśmy Was i przede wszystkim Babcię i Dziadka, którzy z przyjemnością opiekowali się wnukiem.
Nitki w drodze: To jeszcze ostatnie pytanie. Należy się bać dalekich podróży z dzieckiem? Lotów? Innych krajów? Czy może wręcz odwrotnie?
Marta: Na pewno nie należy się bać. Trzeba spróbować. Każde dziecko jest inne, inaczej będzie się zachowywało, inaczej zareaguje na nowy kraj i otoczenie. Nasze pierwsze doświadczenie jest pozytywne, więc śmiało będziemy namawiać do takiej formy podróżowania.
Nitki w drodze: W takim razie życzymy Wam więcej wojaży, a wszystkim Czytelnikom takiej odwagi, jaką Wy macie 🙂